Temat 17
Analiza budowy technologicznej i charakterystyka techniki malowania "Krajobrazu z miłosiernym Samarynimem"
Katarzyna Novljaković
st.konserwator MNK, Kierownik Pracowni
Konserwacji Malarstwa w Muzeum
XX Czartoryskich w Krakowie
st.konserwator MNK, Kierownik Pracowni
Konserwacji Malarstwa w Muzeum
XX Czartoryskich w Krakowie
Anna Grochowska-Angelus
st.konserwator MNK
st.konserwator MNK
Streszczenie:
Pejzaż Rembrandta z Muzeum XX Czartoryskich w Krakowie, malowany olejno na dębowej desce jest jednym z dwóch niekwestionowanych obrazów mistrza znajdujących sic. w polskich zbiorach i zaliczany jest do serii trzech pejzaży burzowych tego artysty powstałych w latach 1638 - 1640. Czas powstania obrazu można odczytać na sygnaturze: Rembrandtf1638. Obraz znajduje się w Polsce od 1774 roku, przywieziony przez malarza Jana Piotra Norblina, w 1813 roku prawdopodobnie trafił do kolekcji Czartoryskich. Temat powszechnie uznany jako przypowieść biblijna o miłosiernym Samarytaninie nic budzi żadnych wątpliwości. Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta został poddany zabiegom Konserwatorskim w roku 2003 w Pracowni Konserwacji Malarstwa Muzeum Narodowego w Krakowie mieszczącej się w Muzeum Czartoryskich. Były one niezbędne ze względu na postępujące zabrudzenie, pociemnienie i zmatowienie werniksu, zmienionych kolorystycznie retuszy. Stan ten wpłynął na częściową utratę czytelności kolorystyki i szczegółów oraz ograniczenie perspektywy przestrzennej. Konserwacji towarzyszyły badania laboratoryjne wykonane w Instytucie Naukowo--Badawczym Wydziału Konserwacji i Restauracji Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz we współpracy z Instytutem Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, które pozwoliły dokładniej poznać strukturę obrazu. W trakcie prac z lica obrazu usunięto wtórny pociemniały werniks, oraz liczne stare retusze, które częściowo zasłaniały oryginał. Prace prowadzone były pod mikroskopem z wykorzystaniem obserwacji w świetle UV. Konserwacja estetyczna zakładała minimum zabiegów polegających na założeniu werniksu i wykonaniu retuszy w zakresie niezbędnym do scalenia. Przeprowadzone zabiegi konserwatorskie uczytelniły kolorystykę, przywróciły głębię i perspektywę, wydobyły detale szczególnie mrocznych partii. Wyniki poznawcze badań i konserwacji wraz z wcześniejszym opracowaniem z ^ Corpus of Rembrandt Paintings zostały zebrane w formie artykułu, który jest w przygotowaniu do druku.
Pejzaż Rembrandta z Muzeum XX Czartoryskich w Krakowie, malowany olejno na dębowej desce jest jednym z dwóch niekwestionowanych obrazów mistrza znajdujących sic. w polskich zbiorach i zaliczany jest do serii trzech pejzaży burzowych tego artysty powstałych w latach 1638 - 1640. Czas powstania obrazu można odczytać na sygnaturze: Rembrandtf1638. Obraz znajduje się w Polsce od 1774 roku, przywieziony przez malarza Jana Piotra Norblina, w 1813 roku prawdopodobnie trafił do kolekcji Czartoryskich. Temat powszechnie uznany jako przypowieść biblijna o miłosiernym Samarytaninie nic budzi żadnych wątpliwości. Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta został poddany zabiegom Konserwatorskim w roku 2003 w Pracowni Konserwacji Malarstwa Muzeum Narodowego w Krakowie mieszczącej się w Muzeum Czartoryskich. Były one niezbędne ze względu na postępujące zabrudzenie, pociemnienie i zmatowienie werniksu, zmienionych kolorystycznie retuszy. Stan ten wpłynął na częściową utratę czytelności kolorystyki i szczegółów oraz ograniczenie perspektywy przestrzennej. Konserwacji towarzyszyły badania laboratoryjne wykonane w Instytucie Naukowo--Badawczym Wydziału Konserwacji i Restauracji Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz we współpracy z Instytutem Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, które pozwoliły dokładniej poznać strukturę obrazu. W trakcie prac z lica obrazu usunięto wtórny pociemniały werniks, oraz liczne stare retusze, które częściowo zasłaniały oryginał. Prace prowadzone były pod mikroskopem z wykorzystaniem obserwacji w świetle UV. Konserwacja estetyczna zakładała minimum zabiegów polegających na założeniu werniksu i wykonaniu retuszy w zakresie niezbędnym do scalenia. Przeprowadzone zabiegi konserwatorskie uczytelniły kolorystykę, przywróciły głębię i perspektywę, wydobyły detale szczególnie mrocznych partii. Wyniki poznawcze badań i konserwacji wraz z wcześniejszym opracowaniem z ^ Corpus of Rembrandt Paintings zostały zebrane w formie artykułu, który jest w przygotowaniu do druku.
01. lico obrazu przed konserwacją.
02. rewers obrazu całość.
03. zdjęcie w świetle UV.
04. zdjęcie w świetle 1R.
05. fragment lica po konserwacji.
06. fragment lica w trakcie odczyszczenia.
07. fragment lica obrazu z podpisem przed kor
08. całość po konserwacji.
